Prolog

   Sophie siedziała na obręczy łóżka, pisząc coś w pamiętniku. Nagle do jej pokoju wszedł Han.

- Ubieraj się i zapraszam na śniadanie - powiedział szybko.

- Ale... - nie zdążyła dokończyć, ponieważ Solo wyszedł trzaskając drzwiami.

   Nastolatka zaczęła się ubierać, jednak zapomniała powiedzieć, że nie ma w co. Narzuciła na siebie szlafrok i pobiegła w stronę pokoju Lei. Kiedy stanęła przed drzwiami nie wiedziała co ma powiedzieć, księżniczce Alderaanu. Stała tam pięć minut wahając się czy zapukać. Było jej strasznie zimno, więc zdobyła się na odwagę i bardzo mocno walnęła w drzwi. Po sekundzie Sophie zobaczyła kobietę o pięknych brązowych oczach (tylko nie pomście sobie, że ta Sophie ma inną orientację seksualną xD) Leia powiedziała:

- Co jest? Nigdy mnie nie widziałaś? - zdziwiona spytała.

- Nie... To nie o to chodzi - dziewczyna patrzyła się w jeden punkt.

- Aaa to ten miecz świetlny?

- Do kogo on należy? - zapytała zaciekawiona nastolatka.

- Jest dotychczas nie używany. Podoba się?

- Oczywiście, jest cudny. A ja tak właściwie to przyszłam tu po ubranie - powiedziała Sophie.

- Już coś ci daję. Ile masz lat?

- Szesnaście - odpowiedziała dziewczyna.

- Chyba coś tu będzie - mówiła szperając w ogromnej szafie. - O i mamy - wyjęła błękitną tunikę, z czarnymi leginsami.

- Dziękuję, to ja już pójdę - odchodziła patrząc się na turkusowy miecz świetlny.

   Sophie szła w stronę pokoju, patrząc się na wszystkie blastery i na resztę broni, powieszone na ścianie. Weszła do swojego pomieszczenia, gdzie natychmiastowo przebrała się, ponieważ przypomniała sobie o porannych zajęciach z Luke'iem (Napiszcie w komach jak mam to pisać). Nastolatka po kilku minutach była gotowa. Wyszła z kabiny idąc w stronę sali treningowej.

- Jestem! - krzyknęła gotowa.

- Gdzie masz miecz? - zapytał, szukając dookoła siebie broni.

- Ale ja nie mam... - powiedziała zawstydzona szesnastolatka.

- Biegnij do Leii.  Powiedz jej, że ma ci dać jakiś miecz.

   Sophie szybko popędziła w stronę kabiny księżniczki. Tym razem bez wahania zapukała.

- Proszę.

- Cześć. Twój brat prosił cię abyś dała mi jakiś miecz - sympatycznie powiedziała.

- Jaki? - zapytała.

- Nie wiem.

- Masz ten - rzuciła jej turkusową broń.

- Na serio! - krzyknęła zdziwiona Sophie.

- Tak a teraz już wracaj na salę treningową. Lukę nie lubi spoźniej - poradziła Leia.

- Dziękuję - powiedziała szesnastolatka. 

   Dziewczyna wybiegła z pokoju księżniczki i popędził do nauczyciela. 

- Jestem! - powiedziała zmęczona.

- Widzę, że odpuszczamy trening.

- Yy... - nastolatka nie mogła złapać tchu. - Nie.

- No, podoba mi się twoja postawa. Przejćmy na "ty" - zaproponował.

- Sophie - odpowiedziała.

- Luke, ale moje imię już znałaś. Co nie?

- Oczywiście, że tak.

- Okey, na dzisiaj kończymy zobaczymy się jutro z Hanem i Leią, wszyscy nowi pokażą swoje umiejętności.

- To do zobaczenia - oznajmiła zmęczona dziewczyna.

   Nastolatka była tak zmęczona, że od razu padła na łóżko i  zasnęła. Spała jak suseł. Nie dało jej się obudzić. Po godzinke do pokoju Sophie ktoś zapukał. Jednak padnieta dziewczyna nie miała zamiaru otwierać drzwi.

- Halo!! - krzyknął znajomy głos. - Otwieraj! Natychmiast!

   Szesnastolatka wstała i lekko otworzyła drzwi. Za nimi stał Han.

- Tak... - przestraszona powiedziała.

- Czemu mi nie otwierałaś? - z gniewem oznajmił. - Jesteś tu nowa, musisz się postarać aby inni cię zaakceptowali. A ty przespałaś całe spotkanie na czejść nowych ucznów.

- Nie wiedziałam. Przepraszam - z zagłopotaniem odpowiedziała. 

- Pilnuj się. Wrócę jutro - powiedział ze śmiechem i zamknął drzwi.

_________________________________________________________________________________

No i prolog gotowy. Tak jak by co to pod postacią Sophie kryje się Magda xD. Dostałam weny siedząc na działce babci. A 1 rozdział będzie niedługo bo Wena + klawiatura= rozdział. Magda, ja mam turkusowe paznokcie... Jem bułkę tak dla informacji. 

Dedyki dla: Wszystkich czytelniczek tego starego bloga no i dla nowych ( o ile jakieś będą)
Olga Amidala
Niech Moc Będzie z Wami