005 - Zemdlenie

   Leia patrzyła przez zakurzone okno. Obserwowała jak Han chodzi w tę i we w tę, szukając Sophie. Wyglądało to bardzo śmiesznie, gdyż szedł szurając nogami. I tak nic to nie pomagało, nawet nie patrzył się na boki tylko w ziemię, nucąc sobie coś pod nosem. Księżniczka postanowiła sama zadziałać. Wzięła blaster i powiedziała do Luke'a:
- Idziesz ze mną?
- Ona sama przyjdzie - odpowiedział, domyślając się o co chodzi. - Ale pójdę, bo strasznie tu cuchnie. Nie da się tu wytrzymać.
- Sam jej ten domek załatwiałeś - oznajmiła z dokuczliwym uśmieszkiem. -  Weź miecz świetlny. Tak na wszelki wypadek.
- Han, długo jeszcze zamierza tak łazić? - zapytał z lekką kpiną.
- Daj już spokój, wiesz, że strasznie się martwi.
- Właśnie widać... Ruszajmy! - powiedział i pociągnął siostrę na zewnątrz.

***

- Długo jeszcze? - pytała dziesiąty raz Mia.

- Nie, już prawie jesteśmy - odpowiedziała Sophie.

- Idziemy po jedzenie, musisz wytrzymać - przekonywał siostrę.

- Ona zawsze tak jęczy? - zapytała szesnastolatka. 

- Niestety tak. 

- Ej!!! Jacke nie obrażaj mnie, mama była by zła.

- Ale nie będzie, bo nie żyję! - krzyknął i ruszył przed siebie.

- Po co to mówiłaś? - spytała się ośmiolatki.
- Sama nie wiem... Wymknęło mi się... - po policzku spływały jej łzy. Jedna po drugiej.
   Dziewczynka zastygła. Stała patrząc się bez ruchu, w ziemię, tak jakby ktoś złączył jej nogi. I jakby przez to nie mogła się poruszyć. Sophie nie wiedziała co ma zrobić. W jej głowie panowały przeróżne, najgorsze myśli. Obawiała się, że sobie nie poradzi. Byli sami, w okół panowała cisza. Gdzieś w oddali, słychać było odgłosy poruszających się statków oraz śpiew ptaków. Szesnastolatka odpływała (przenośnia dla niekumatych) w przepięknych odgłosach piskląt. Przed oczami miała mroczki. Powoli mdlała, lekko zsuwając się po pniu drzewa na miękką trawę. Ostatnie co usłyszała było to mocne łapczywe zachłyśnięcie się powietrza, przez Mie.

_________________________________________________________________________________

Witajcie

Tęskniliście za moimi rozdziałami? Chociaż troszkę? Postanowiłam, że będę wstawiać krótsze rozdziały, ale bardziej takie... Dopracowane!! Mam nadzieję, że rozdzialik się podobał, bo wyczerpałam mój mózg. Oj te błędy... dlaczego one muszą być?! No pytam się!! Zna ktoś rozdział bez żadnego błędu? W każdym razie do końca szkoły jest jeszcze troszkę, a ja mam mnuuustwo nauki. Paska nie będzie.... Tak przynajmniej myślę. Moja samoocena jest niska. Bardzo dużo pracy poświęciłam nad sprawdzaniem tego rozdziału, więc teraz należy mi się przerwa. Musiałam wtrącić tu niepotrzebne wątki bo TAK. Zaraz na blogu będzie szablonik!! Jupi jej! 

Dedyk dla: Vanessy i Cole'a