010 - Tajemnicze lusterko

Leia traciła zmysły. Była załamana stanem „poszukiwań” Sophie. Nic nikt nie robił, nic. Luke spoglądał na mapę. Potem notował coś, a następnie zaczął mówić:

   – Hm, moim zdaniem oni są tam – powiedział i wskazał na czerwony punkt.

   Księżniczka wstała, i podeszła do brata. Rzuciła okiem na kartkę.

   – Nie, na pewno są gdzieś indziej. Trzeba zawiadomić Yodę. Musimy to zrobić. Nie mamy innego wyboru.

   Organa była pewna, że nie znajdą Sophie, bez pomocy zielonego gnoma. Obstawiła, że są blisko wód. Nie miała pewności czy nie jest u Vadera. Praktycznie nie wiedziała o jej stanie NIC. Czy żyję? Nawet tego nie… W jej głowie były różne kwestię.

 – Wróciłem! – krzyknął Han, wchodząc do domku.

– Gdzie byłeś? – blondyn zaczął zwijać mapę.

– W pubie. Mam dobrą wieść. Spotkałem Sophie – oznajmił, a rodzeństwo osłupiało.

– Gdzie? Dlaczego nie ma jej z tobą? – zadawała pytania Leia.

– Bo… Ona… Nie… Jest… Ach trudno mi o tym mówić.

– Nie żyję? – powiedziała i spuściła głowę.

– Widziałem jej pasek od kostiumu, tuż za krzakiem obok baru. To raczej znaczy, że nie umarła.

– Zostaw go, wiesz, że ktoś mu podał ergoscencję (Załóżmy, że to taki proszek który, robi wodę z mózgu) – powiedział Luke, zamykając drzwi.

***

Na wodzie pływała tratwa. O dziwo nikogo na niej nie było. Jezioro było ciche i tajemnicze. Jacke’owi wydawało się, że to właśnie ten zbiornik z wizji... Zastanawiał się, dlaczego porzucona tratwa tam pływa. Przyszła Mia.

– Wiesz co, to tu robi? – zapytała się i skierowała oczy na wodę.

– Nie. Ktoś musiał nią przypłynąć.

– Kto? Myślisz, że to Sithowie? – dziewczyna popatrzyła się na brata.

– Raczej nie. Nie przypłynęliby takim czymś. Idź już, jutro wyruszamy.

Ośmiolatka poszła. Lecz schowała się za grube drzewo. Jacke ruszył, nieświadomy, że siostra została nad jeziorem.

Tuż po chwili, Mia podeszła bliżej. Widziała, że na dnie coś leży. Przypominało to lusterko. Zanurzyła rękę. Szukała po dnie przedmiotu. Nigdzie go nie było. Kiedy wyjęła dłoń, znów widziała to samo.

– Hm – pomyślała. – Może to złudzenie?

 ***&***

Po dłuuuugiej nieobecności jestem! Wreszcie opanowałam akapity. Jestem zadowolona, bo wprowadziłam akcję i się rozkręca. Mam pytanie do was. Czy ja dobrze piszę dialogi? 

Błędy staram się eliminować, ale nie zawsze wychodzi. 

Dedyk dla Vanessy za rozmowy na mess i dla Sue!